DOĞADAN EZGİLER - 3
Sohbet ve içimizi ısıtan sıcak çayın ardından karanlığa girmeden köy marketlerinden ayrılıp akşam yemeği için hazırlıklara başlamak gerekiyordu. Menümüzde barbunya plaki ve dağların güzel yemeği bulgur pilavı ile içeceklerimiz...
Yemek sonrası kamp ateşimizi söndürüp gece yürüyüşü için hazırlıklarımızı yaparak ay ve yıldızların eşliğinde yürüyüşümüze başladık. Hava oldukça güzel bir soğuklukta, yerler buzlanmış, kaygan bir yolda adımlarımızla eşlik ediyorduk doğa sessizliğine.
Kampa dönerken yolda iki köpek dost, bizlere eşlik etmeye başladı. Sanırım, geceyi bizleri koruyarak geçirmek istiyorlar. Kamp uykusuna başlamadan önce son olarak çadırın rüzgâr duvarını yapma aşamasına gelmiştik. Büyük boy çöp poşeti ve küçük kürekçik ile çadırdan 50 m. ilerde açık alandaki bir yeri kar toplama alanı olarak belirleyip, poşeti karla doldurmaya başladık. Birçok defa gidip gelerek ağır kar kütlelerini poşetle taşıdık. Yarım ay şeklinde rüzgar yönünü hesap ederek, duvar oluşturduk. Bir saat içinde yapılan duvar sağlıklı hale gelmiş ve çadırın alt kısmından rüzgârın geçişini de engellemiş olacaktı.
Sabah uyanışımız, iki doğa dostumuzun bizleri koruma içgüdülerindeki seslenişleriyle oldu. Sıcak bir kahve hazırlanışı ile doğaya merhabalar yolladık. Gece boyu bizleri yalnız bırakmayıp bizlere eşlik eden, sıcak yüreklerini sunan iki dostumuza ödüllerini verme zamanı gelmişti. Bir sucuğun yarısını onlarla paylaştıktan sonra, diğer yarısını da kamp ateşimizde ağaçlardan aldığım çöplerle pişirip keyif yapacaktım. Hem oyun oynayıp hem de, yemeği paylaştığımız dostlarımızdan izin alıp, şimdi kendi kahvaltımızı yapıyorduk. En çok bu kısmı güzel olsa gerek, doğada sabahın ilk saatlerinde içilen sıcak bir içecek ve kahvaltı gibisi yok sanırım.
Günün hoşnutluğu ve temiz havasında omlet, zeytin, peynir ve sıcacık kahveden oluşan kahvaltıdan sonra doymamış olacağım ki, çam ağacının dalına batırılmış ve kamp ateşinin közünde pişmekte olan sucuğumla noktalıyordum öğünümü.
Ve günü; sevinci, hüznü, barışı, yalnızlıkları, öfkeyi, dostlukları, acıyı, müziğimizdeki ezgilerle, ateş etrafında dans ederek, uzun soluklarla boşluğa yollayan ruhlarımız eşliğinde karşılıyorduk. Zamanın bir sonrakine aktarılmasında, gölgelerimizin eşliğinde, Doğa Ana' ya sevgi ve şükranlarımız Winnebago ailesinin bilge sözü ile dile geliyordu;
“Kutsal Toprak Ana, ağaçlar ve tüm doğa, düşüncelerinizin ve yaptıklarınızın şahididir.”
Günün aydınlığı gibi ışığınız güçlü olsun.
Sevgiler...
Yürüyen Bulut konuştu
Kızılderili
Günün Üzerine:
Bizler ağaçlara zarar vermek istemeyiz. Ne zaman onları kesmemiz gerekse önce onlara tütün ikram ederiz. Odunları asla ziyan etmeyiz, lazım olduğu kadar keser ve kestiğimizin hepsini kullanırız. Eğer onların hislerini düşünmez ve kesmeden önce tütün ikram etmez isek, ormanın diğer bütün ağaçları gözyaşı dökecektir, bu da bizim kalplerimizi yaralar.
Mesquakie Kabilesi