|
aslında bir tür teşhircilik denebilir bu duruma. o sildiğim yazılarımın çoğunu, herkes için değil özellikle bir kişi için yazıyorum -o anda kimse artık o kişi- okuduğundan emin olduğum anda da siliyorum. ha, ona özelden yaz o halde diyebilirsin. olmaz o zaman ama. çünkü bunun altında bir tür teşhir olma, yani birine yazdığım ama muhatap aldığımdan başka herkesin kime yazdığımı merak etme ve benim bundan büyük keyif aldığım duygusu var. artık psikolojide ne denir bilmiyorum, bilsem de umursamıyorum.
ikimizin arasına diğerlerini de sokuyorum yani. izleyici olarak. bir film sahnesi gibi. ikimiz oynuyoruz, diğerleri izliyor. neyse, benim hoşuma gidiyor. sen şimdi tuıtup buna güvensiz kişilik diyebilirsin. yani yazdığın oyuna destek olmaları için, hiç olmazsa gözleriyle katılmaları için diğerlerine ihtiyaç duyuyorsun diyebilirsin. ben de sana haklısın derim. bir tür tarz bu. ben böyle oynuyorum. kurallarım belli. klasik. şablon. her şey için aynı oyunu ama farklı versiyonlarını sür, oyna, rahatla, bitir.
neyse, bütün bunları neden yazdım söyleyeyim. zaten bu forumun ruhuna uygun olmalı yazdıklarımız. ama bu uygun kesinilkle. yarın için türlü yapıyorum. soğan bence en önemli unsuru türlünün. ilk defa farklı bir oranda ve doğrama biçimi deneyeceğim. şablonun dışına çıkacağım yani. ama kekiği mutlaka kullanacağım. neyse, bakalım türlümü beğenecekler mi? beğenirlerse bir daha yapmam. kendi tarzıma kendim alternatif getirmiş olurum ve böyle bir durumu kim sever?
yoruldum
|