|
Bakın, ben de neler öğrendim şimdi. Teşekkür ederim.
Ankara-Haymana arasında İkizce köyü var. Burada tandır ekmeği yaparlar, ben de orada gördüm.
Mutfak olarak kullanılan kocaman bir odanın bir köşesinde yere büyükçe bir çukur yapılmış ve üzerine konkav bir saç yerleştirilmişti.
Saç tamı tamına çukuru örtüyor ama ön kısımda bırakılan 20-25 cm lik bir ağızdan çukura saman itiliyordu.
20-30 cm çapında, iki parmak kalındığında yapılan ekmekler alt üst çevrilerek burada pişiriliyordu.
Bunlar da her gün pişmezdi. Büyük adetlerde pişirilir ve diğer köşeye yığın yapılarak örtülürdü. Zira o gün ekmek pişirme günüydü.
Tava ekmeği ise, bizim bahçedeki fırınlarda(tezek yakılarak) ısıtılır ve pişirilirdi.
Manyas yöresindeki fırınlar, bende olanlar gibi.
Benim fırının içi bayağı geniş, bildiğimiz büyük köy ekmeklerinden 8-10 adet rahat alır. Ağzı da bir tepsinin rahat rahat gireceği gibi.
Demir kapağını kapattığınızda hiçbir sorun yok. Çok güzel pişirebiliyorsunuz.
Bu yöre orman köyü olduğundan odun yakıyoruz.
Fırın çeperlerine yapıştırılarak pişen ekmeği ilk defa burada duydum, hiç de görmedim.
Bizim fırınların yan duvarları ve tepesi minik kiremit parçaları ile döşeli (daha iyi ısıtsın diye)
yani zemin kaymak gibi dümdüz değil. Sanırım bu tür pişirmeye uygun değil.
Bütün bunları öğrenmek güzel oldu, teşekkür ederim.
|