Denizli Babadağdayız, arkadaş grubumuzla kış faaliyeti düzenlemişiz, ancak aramızdan sadece 4 kişi kazma getirmiş , diğerlerinde yok. 4 kişi sabah erkenden zirveye doğru yola çıktık, geri kalanlar yayla evinde bizi bekleyecekler. Karla kaplı Babadağ Zirveyi yaptık, kar sınırına inince de "HADİ KUTLAYALIM" dedik, ocağımızı çıkardık, su kaynatıp, çaylarımızı içtik, yiyeceklerimizi tükettik, sohbete dalmışız, bir baktık ki hava kararmış. Vadi sistemi, her yer uçurum, fenerler yetersiz kalmakta, bir yanlış adım atsak, uçurumdan aşağı düşüceğiz, sonra bir de birbirimizi nasıl çıkaracağız? Dedik ne yapalım? "sabahlayalım, geceyi açıkta geçirelim". Yanımızda çadır yok, uyku tulumu yok, yiyecek yok. Allahtan kar sınırındayız hem kuru yerde ateş yakabiliyoruz, hem de kar eritip su elde edip, kalan tek poşet çayı tekrar tekrar 4 kişi içiyoruz.(Dağcı içinden ısınır
)Çok üşüdüm, bir arkadaşta bivak dediğimiz bir nevi torba var, bu çeşit survival şartlarında, içine giriliyor. Ablamla girdik içine, uyuya kalmışım, bir de havalandırmamışız, nem yapmış içeriden. Yarım saat sonra uyandığıımda vücudumdaki her bir hücre üşüyordu