|
Güneş belki doğdu belki doğacak. Yaşam başlamış, serçeler uçuşmaya başlamışlar...
Canlı değil mi? Hepsi aynı kıvancı ve üzüntüyü yaşar, bilir.
Aç kalınca bir başkadır yüreğindeki sızı doyunca başka.
Kuşlar dünyamızın süsü... Onlarsızlığı düyünemem bile. Bir de bulutsuzluğu...
Alışkanlığım var, her sabah o bahçe lambasının çevresine yem döker izlerim kuşların yemelerini. Onlar yedikçe benim karnım doyar. Yüreğim bir ısınır bir mutluluk kaplar bedenimi. Canım kuşlarım. Siz olmasaydınız bizim anlamımız eksilir. eksilir eksilir anlamsızlaşırdık belki...
Gökyüzü kuşsuz kalmasın... Kuşlar gökyüzüsüz... Ve de insanlar kuşsuz gökyüzüsüz...
|