|
Sevgili Müjgan,
Sayende çok anlamlı bir gece yaşadım...
Salona girdiğimde engelli ve engelli ailelerle birlikte olacağım aklıma bile gelmemişti. Çünkü günün 3 Aralık Dünya Engelliler Günü olduğunu, konserin ENAD 'Engelli Aileler Eğitim, Kültür ve Dayanışma Derneği adına yapıldığını bilmiyordum. Üstelik böyle bir derneğin varlığından da haberim yoktu.
Onların arasında oturunca engelli aileleri yaşama tutunmanın zorlu savaşında nasıl yalnız bıraktığımızı gördüm...
Sevgi uğruna böylesine zor bir hayatı göğüslemek için Tanrının onları sınamak için seçmiş olduklarına inandıklarını gördüm...
O tekerlekli sandalyenin içinde sadece bir kol ve kafa olarak gördüğüm o kız çocuğu, inanılmaz bir özgüven içinde, ' İçimdeki çocuk' şiirini okurken gözlerimin yaşardığını gördüm...
O çocukların sizi dinlerken nasıl gülümsediklerini, kendilerine nasıl iyi hissettiklerini, nasıl mutlu olduklarını gördüm...
Öz ve öz bize ait olan geçmiş ve unutulmuş türküleri dinlerken gözlerimi kapadım, Orta Asya steplerinde gezindim. Müziğin ruha ve bedene nasıl iyileştirici etkisi olduğunu uygulamalı olarak yaşadım. O 29 kişilik (yanlış saymadıysam) grubun içinde senin de çaldığını bilmek beni inan çok duygulandırdı, gururlandırdı...
Ne yazık istemeye istemeye yolcum olduğu için konser bitmeden ayrılmak zorunda kaldım. Ama bu bile yetti.
İyi ki bu duyuruyu okudum. İyi ki konseri izlemeye gittim.
İçtenlikle kutlarım..
Kendi adıma seninle gurur duydum...
Ömrüne bereket güzel insan...
|