|
Ne demişti Şair,
''yaşamak bir ağaç gbi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine,bu hasret bizim.''
Artık bu hasretlik bitse diyorum, geldiler ve gelincikler gibi çekip gittiler.Bıraktıkları şu küçük fidanlar ne kadar da narin öyle. Rüzgar esse kırılacaklar sanki, kar yağsa donacaklar.İçimden kucaklamak geliyor onları ama kıpırdayamıyorum yerimden, bakıyorum bakıyorum sadece.
Nasıl da değişiyor günler, sonra geceler. Güneşle ısınıyorken, yıldızlarla ışıyorum,fırtınada titriyor, gök gürlemesinde korkuyorum.Ve bulutlar, kara bulutlar geldiğinde hapsoluyorum sanki, yerle gök arasına. Bunalıyorum bu bulutlardan.
|