|
Aslında kendimce tespit ettiğim birşey var. Bu da şudur: İnsanoğlu topraktan uzaklaştıkça sağlığını kaybetti. Toprakla olan bağ insanı sağlıklı kılıyor. Küçükken annemle birlikte ameleliğe giderdik. Nar ağaçlarının çevrelediği pamuk tarlalarında pamuk toplardık. Her yer toprak kokardı. Yağmur yağıncada aynı kokuyu duyardık. Ya da tütün kırardık. Çapa yapardık. Ya da buğday biçerdik. Şimdi tarımda bile makineler devrede. Toprak sanki eskisi gibi kokmuyor. Toprak gün gelecek bize küsecek. Çünkü onu zehirliyoruz. Onunla olan bağımızı koparıyoruz. Doğadan uzaklaşıyoruz. Fıtratımıza aykırı yaşamlar içine girdik. Eşeğe binerek ovaya gitmenin zevkini çocuklarımıza yaşatamıyoruz. Onlar eşeğin oyuncak versiyonunu gördüler. Onlar bizlerin yediği kokulu ve leziz meyveleri tatmadılar. Onlar bizim gibi ağaç tepelerinde dut toplamıyorlar. Ya da çatal dallardan sapan yapmayı, bebek yapmayı denemediler bile...
|