|
Arkadaşlar. Yazdıklarınızı tek tek okudum. Ve bu yılımı kanser hastası olan annem için neler yapabilirizi araştırarak geçirmiş biri olarak, bu sayfayı daha önce farketmemiş olmamdan hayıflandım.
Ben kanserin genetik boyutunu ailemde gördüm. Önce anneannem, sonrasında dedem, dayım, teyzem ve bu arada eceliyle öldüğünü sandığımız kimbilir hangi akrabalarımız, sonunda da annem.
Burada herkes nasıl korunabilirizi paylaşmış. Ben daha farklı birşeyler yazmak istiyorum. Zira yazacaklarım hepimizin başına gelebilir.
Annem üç yıl önce karın ağrısı şikayetiyle başladı hastanelere gitmeye. Çekilen ultrasonların haddi hesabı yok. Safra kesesinde taş var teşhisi kondu. Yaşı şu an itibariyle 76. Kendimi bildim bileli üretken, kıpır kıpır, gönlü hep genç kalmış hiper aktif bir insandır. Ömrü boyunca sigara içmedi. Babam sigara tiryakisi olduğu halde, hatta günde 3 paket içiyor olmasına rağmen, bizimle yaşayan anneanneme saygısından dolayı hiç bir zaman evde sigara içmemiştir. Dolayısıyla bizim evimizin havası hep temizdi. 45 yaşına kadar köyde, kerpiç bir evde yaşadı. Onun ilk sorumluluğu topraktı. Toprağı işlemek. Suni gübrelerin toprağa karıştırıldığı zamanlarda şehirde yaşıyordu. Yani yaşamının uzun evresinde organik beslendi. Havası temiz, suyu temiz, yiyeceği temiz... Ben çamaşırlarımızın küllü suyla yıkandığı dönemleri hatırlarım. Deterjanla tanışması geç olmuştur. Ama büyük üzüntüler atlattı. İki genç kızını yakın arayla kaybetti. Sanırım genetik yatkınlık haricinde bu hastalığa yakalanmasındaki en önemli etkenlerden biri de bu yoğun strestir.
Safra kesesi taşı için defalarca hastanelere müracat etti. Her defasında ameliyat denildi. Korktuğu için ameliyatı kabul etmedi. Bu arada sayısız ultrason (ki tam batın), kan analizleri, rontgen filmleri çekildi. Derken bu yılın Mart ayında doktoru ve bizler onu ameliyata ikna etmeyi başardık. Ve basit bir operasyon için girdiği kapıdan, 4. evre kanser hastası olduğu tespit edilmiş biri olarak çıktı. Yaygın metastaz yaptığı, asit salgısının tüm batına yayıldığı, bu durumda yapılabilecek hiç birşeyin olmadığı, yine de biyopsi sonucunun beklenmesi gerektiği doktoru tarafından bize söylenenler.
Tüm aile perişan olduk. Yaşlı nede olsa diyebilirsiniz. Ama emin olun benden daha dinç ve hayat dolu... Ve bizim, hepimizin sadece bir tane annesi var. Doktoru taburcu edilmesine karar vermiş. Bu arada ben yollara düştüm. (Ailem egede yaşıyor). Onu ilk gördüğümde büyük bir şok geçirdim. Bir insan bu kadar kısa sürede nasıl bu kadar değişebilir?
|