|
Bu gün en mutlu günlerimden birisi.
Acele etmeyin. Anlatacağım.
Sabah uyandım. İnce bir ses. Anne, anne iye sesleniyor. Etrafa bakındım. oradan oraya koşuşturan ve anne, anne diye seslenen çocuklar yok. Onlardan başka kim olabilr ki?
Ses yine geldi. Anne. Anneciğim..
O da ne? Biraz ilerde kayanın yanında toprak ana'nın içinden çıkmış, bana benzeyen 2-3 tane canlı var. Yoksa. Yoksa onlar benim yavrularım mı? Ufacık. Minnacık. Anne diye sesleniyorlar. Ne çareki ben yerimden kımıldıyamıyorum. Toprak ana beni bırakmıyor. Onlara erişemiyorum. Küçük meyvelerim vardı. Anladım ki toprak ana onlara can vermiş.
Onlara sarılmak, onları okşamak istiyorum.
Gidemiyorum. Çaresizim.
Aklıma geldi. Toprak altındaki köklerimle onlara uzanabilirim: Onlarla buluşabilirim. Tüm gücümü vererek toprak altındaki köklerimle onlara doğru uzandım. Ve temas sağlandı.
Yavrularıma kavuştum. Onların sıcaklığını duymak. onlara dokunabilmek, onları toprak altında da olsa bağrıma basmak inanılmaz derecede güzel bir duygu. Tarif edilemez bir zevk. Bende bir aile'ye kavuştum.
Toprak ananın kucağında kavuşmamız da muhteşem bir olay. Sabırlı olacağım. Onların, güzel yavrularımın büyümesini bekliyeceğim. Elbet toprak üstündede kavuşacağımız günler gelecek.
|