|
Sonuda kurtuldum karganın midesinden . Buluştum toprak anamın o sıcak kollarına, sarıp sarmaladı beni. İlk suyumu içtim ne çok susamışım meğer dedim kendi kendime. Çok ta sıkılıyordum oysa, tek başımayım sanki. Korkuyorumda ya biri çıkıp buradan alırsa beni diye. Köklerim çıkmış farkında değilim hemen sıkıca sarıldım toprak anamın boynuna. İlk kez buluştuğumda güneş ile aradan epey zaman geçmiş fark etmemişim. Bahar gelmiş oysa, yalnız değilmişim. Başımı şöyle bir kaldırıp bakınca etrafa yeni filizler gördüm , ama ama bunlar kim, bana benzemiyorlar? ....
|