Gezide en ilginç şeylerden biri de unutkanlık ya da anlama ile ilgili idi galiba
))
- Yemek yediğimiz yerin adını defalarca yinelememize rağmen bir türlü öğrenemedik.
)))
- Otelimizin adını öğrenmek için bir kaç saat çalıştık.
- Toplantı yaptığımız yerin adını ben hala hatırlamıyorum.
- Kalacağımız konağın yolunu göstermek için konağın sahibi arabasıyla eski çarşıya geldi. Meydanda buluşmak üzere sözleştik. Arabamıza gittik.
))) Meydanda dört döndük bahsettiğim kişiyi bulamadık. Sonra konağın adı bize söylendiği halde biz hatırlayamadık ( beş kişi). Üstelik telefon numarasını almak da aklımıza gelmemişti. Böylece adını ve nerde olduğunu bilmediğimiz konağı aramaya başladık. Sonra arabayı kenara çektik birine yol sorduk. Ama hepimiz bir diğerimizin dinlediğini düşündüğünden yine bir sonuç alamadık. Çünkü kimse dinlememişti. ( Oğuz Bey'e haksızlık etmeyeyim o telefonla konuşuyordu) Caddelerde çaresizce dolaşırken konağın sahibi bizi buldu da gideceğimiz yere ulaşabildik.
Gerçekten çok güldük.
Sizleri bilmem ama bende genel bir aymazlık mevcuttu.
)) Galiba oksijen çok geldi.