Sn.Hosseda,
Teşekkür ederim, iltifat etmişsiniz.
Bu konuya niye müdahil oldum bilemiyorum. Sanırım Sn.Enigma_6643'ün yazındaki biraz uslup çokça da önyargı sebep oldu. Fakat aynı zamanda da "
şehirlerin deniz kenarlarına, koylara veya genel olarak kırsala yayılmasın"nın da
"şehirden kırsal yaşama kaçış" diye algılanabildiğini farkettim.
Belki de bu yazışmaların faydalı tarafı, çokça sözünü ettiğimiz "kaçış"ın ne anlama geldiğini tekrar etme fırsatı olacak, en azından benim açımdan.
Bir grup kişinin şehir dışında, söz gelimi köyde, hatta
(diyelim ki) Bergama'da büyükçe bir arazi alıp orada siteler inşaa etmesi, giderek alış veriş merkezleri, diskotekler, barlar
vb. eklenmesi
(ki Sn.Oguz_Karsan'ın adını andığı yerlerin başına gelen budur), şehirli nüfusun elde ettiği sermaye birikimini dilediğince tatil yapabileceği sayfiye yerlerine yatırma çabasının ve sürecinin bir sonucudur.
Bana göre, şehirde yetişmiş birinin şehir hayatını terkedip bir köyde veya köy yakınında bir bahçe alıp yerleşmesi, bu bahçede fidan dikmesi, sebze, çiçek yetiştirmesi başka bir şeydir. Bu şehirli artık metropol hayatı yaşamak yerine o köyde insanlar ne yapıyorlarsa, nasıl yaşıyorlara öyle yaşıyordur. Fazladan, herhangi bir şekilde metropol yaşantısı özlemi veya özentisi yoktur. Olsa olsa, daha iyi tarım yapabilmenin yollarını araştırıyordur, köylerde yaşamakta olanlar kanıksadıkları için yeni şeyler öğrenme ihtiyacı hissetmezken, yeni gelen "köylü" sürekli sorguluyordur, vs. Benim anladığım böyle bir şey.
Söz gelimi, Meyvelitepe'nin bulunduğu bölge imara açılır, birileri gelir site filan kurar diye ödümüz patlıyor. DSİ'nin sulama göleti projesi vesilesiyle bizi de içine alan genişçe bir alan tarım bölgesi ilan edilip, uzunca bir süre "imara açma" olasılığını yok etti de rahatladık.
Naçizane tavsiyem şudur. Köyde yaşayan vatandaşlarımız bu anlamda şehirden kaçan birini bulurlarsa kaçırmasınlar. Hatta arazi fiyatını da makul tutsunlar. Bu şekilde gelenlerin köye, kırsal yaşama, tarıma çok katkıları olur, herkes kazanır ve mutlu olur. Öteyandan bir çok köylümüz, "
buraları imara açılsa da arazileri, tarlaları iyi fiyata satsak, sonra da şehire gidip yerleşsek" beklentisi içinde. Bizim köyde komşuların çocukları arazileri, bahçeleri olduğu halde gidip bir fabrikada akşama kadar cıvata sıkmayı tercih ediyorlar. Bu yüzden komşular ikide bir çocuklarıyla bizi bir araya getirip terapi seansları
düzenlemeye başladılar, çocukların ellerindeki ve gözlerinin önündeki değerleri görmelerine yardımcı olalım diye. Bu da yaşamın bir başka çelişkisi olsa gerek...