Alıntı:
|
Şehir dışından olanlar da, bu kadar dinlenme yeter
|
Dinlenmek değil Sebocuğum,
Dünü ifade edecek sözcükleri bulamamak diyelim.
Çok iyi düşünülmüş bir programdı.
Bursa'nın sıcağında ne yapacağız diye düşünürken, bizi Kültür parkta, vaha gibi bir yerde ağırladınız.
Bilgi, çiçek ve tohum alışverişleri çok keyifliydi.
Gelemeyen dostları da sürekli anarak, zamanın nasıl geçtiğini anlamadan, kendimizi Tophane de Bursa'yı seyrederken bulduk.
Ve Cumalıkızık...
İşte tam da burada, kala kalıyorum.
Nasıl anlatayım?
Ben çok uzun zamandır kapısı açık ev görmemiştim.
Burada evlerin kapısı açık.
Bir evin avlusunda küpe çiçeği gördümüzde, kapıdaki nine, bizi güler yüzüyle içeri davet etti.
Hani, alalım mı desek, küpelerini bizimle paylaşmaya hazır.
Boyu boyumu geçen ortanca da görmemiştim.
Bahçelerde ortanca ormanı oluşmuş sanki.
Sokaklarından su akan başka köy de görmemiştim.
Kapısı açık evlerinizin avlusunda, sokaktan gelen suyun sesini dinleyerek, taze ahududu şerbeti içmeyi düşünebiliyor musunuz?
Hiç meyve yemediğiniz halde, daldaki dutun tadına baktığınızı, bir avucunuzda ahududu, diğerinde böğürtlen, kendinizi doğaya bu kadar yakın hissedebildiğinize inanabilir misiniz?
Uzun zamandır, doğa dostu Mehmet Emin bey gibi bir insan da görmemiştim
Engin doğa bilgisi ve maceralarını anlatırken, laf arasında Engin Arık hocadan da bahsederek, beni oldukça şaşırttığını itiraf etmeliyim.
Sonuç olarak;
Ben dün mutluluğun resmini çizdim.
Cumalıkızık da yaşamayı çok isterdim.
Sebocum sana, Selahattin hocaya ve tüm Bursalı ev sahiplerimize çok teşekkür ederim.