Bu başlığa uğramayı unutmuşum. Güler Hanım hikaye süpermiş. Aklıma geldikçe gülüyorum.
Uzum, şehrin dışında oturuyoruz. Tüm yıl fareleri hiç görmüyorum ama varlıklarını biliyorum. Sadece sonbaharda yağan yağmurlarla toprak çok yumuşayınca fareler bir hafta kadar ortalarda görünüp sonra yine kayboluyorlar. Deneme amaçlı yiyecek bıraktım hiç dokunmuyorlar. Palet yemlerden de direkt tünellerine atarak kullandık ama yazdığınız gibi tamamen kurtulmak biraz zor gibi.
Nurbahar, bahçe katında bir evde otururken alt katım kalorifer dairesiydi. Aşağıdan gelen kalorifer borularının aralarına beton dökmemişler ve biz onu farketmeden önüne gömme dolap yaptırmışız. Temizlik yaparken gerçek dondurma külahından yapılan mumun külahının tırtıklandığını görünce ve yanında iki üç pislik görünce kabusum başlamıştı. Mücadeleyi uzun uzun yazmayayım, bu yapışkanlı tuzakla o zaman tanışmıştık, feci bir şey. Güler Hanım'ın hikayesi traji-komik olmuş ama
