Kısmet sevgili caretta, bakarsınız bir gün yolumuz Muğla'ya da düşer.
Konya'dayken yolumun üzerinde, bahçesinde hanımeli dikili evler vardı, baharda özellikle dolmuşa, otobüse binmez, illa o evlerin olduğu sokaklardan geçerdim adımlarımı yavaşlata yavaşlata, kokuyu içime çeke çeke, hatta bir keresinde gözlerimi kapattığım için direğe çarpmıştım
Pencerelerden gören oldu mu bilmiyorum ama Allah'tan sokak boştu.