|
Kış aylarında da olsa, İzmir'e düşerse yolunuz, bir güneş gözlüğünüzü almayı unutmayın yanınıza, bir de daha ince kazağınızı..
Mevsimin kış olduğuna aldırmadan İzmir'in güneşi, gözlerinize doluveriyor.
İnsanlarının yapmacıksız doğal sıcaklığı da yeterince ısıtıyor içinizi.
Gördüğümüz bütün tarlalar özel olduğu için hiç birine izinsiz girip bir kaç-ar tane de olsa koparmaya içimiz el vermedi. Tarla sınırına taşıp yolda açmışlarla yetinip daha sonra da satın aldık.
Karaburun nergislerinin niçin bu kadar önemli olduğunu akşam onları vazoladığımızda anladık.. Birkaç sapı bile inanılmaz derecede kokuttu evi.
Yeni Liman'daki balıkçı Erol Ağabey anlatmıştı; nergisler, tarlasında özel olarak sulanmazmış. Ancak kış çok kurak geçerse sulanırmış. Bazı tüccarlar bir an önce yetişip paraya döndürülsün diye sularlarmış, ve bu da onların kokusuz ve bütün tomurcuklarının arka arkaya hemen açılmalarına neden olurmuş. Ama oranın yerlisi bekliyor, zamanı gelince topluyormuş. Bizim kentlerde "niye yeterince kokmuyor" dememizin nedeni de buymuş demekki. Ve buradakilerinin ayrıcalıklığı..
Neredeyse hiç nergis toplayamadık ama bundan da hiç şikayetçi olmadık. Bilakis, o tarlalara emek verenlere, bol paraya satıp üzerine bina kurdurtmayanlara saygı duyduk.
Karaburun'un kekiği de çok güzel oluyor. Yeşil iken biraz daha acı, kuruyunca aroması biraz daha keskin. Onlardan da topladık yollardan.. Bu kekikleri biraz da içimizden bir kişi için topladım.. Ama sürpriz..
|