Bazı soruların cevapları, önceki yazılarda belki vardır. Yine de bildiğimce cevaplamaya çalışayım.
Her canlı gibi
meşeler de en güzel gelişmeyi, doğal ortamlarında gösterirler. Bu söylediğimden evde çimlendirilmesine karşı çıktığım gibi bir anlam çıkarılmasın.
Benim de evimde, çimlendirdiğimiz bir miktar meşe fidanım var. İki yıldır bakıyoruz. Araziye dikeceğimiz meşeler için, önceden yer hazırlığı yaparak, palamutları doğrudan toprağa dikmek daha uygundur. Ancak evde çimlendirmek de tanışmak, duygusal bağlar oluşturmak açısından faydalı oluyor.
Bazan onlardan hiç ayrılamıyacakmışız gibi geliyor.
Bu Şubat ayında araziye dikmeyi düşünüyorum. Dikeceğim yer etrafı tel çit ile çevrilmiş, korunaklı bir özel ağaçlandırma alanıdır.
Meşeleri bazılarının yaprakları sert ve kenarları dikensi oluyor. Bunlara hayvanlar yiyecek olarak itibar etmiyorlar. Bir çok meşe cinsinin, taze yaprak ve sürgünlerini hayvanlar yiyorlar. Bilhassa keçi ve eşek bu korunulması gerekli hayvanların başıda gelir.
Meşelere evde bakıldığı sürede, olabildiğince havadar ve güneşli bir yerde bulundurmak, aşırı nemden de korumak, toprak kurumadan sulamamak gerek. Bunlara dikkat edilmezse mantar ile uğraşmak zorunda kalırız. Meşelerimiz sağlığını, biz de meşelerimizi kaybedebiliriz.
Fidanlarımız büyüdükçe, saksılarını da büyüterek; evde veya saksıda istediğimiz kadar tutabiliriz. Saksı değiştirirken veya toprağa dikerken bir konuya dikkat etmek gerekir. Fidanları bulundukları saksıdan çıkardığımızda saksıdaki toprak ile saksı arasıda köklerden oluşmuş bir ağ görürüz. Bu ağı oluşturan köklerin budanarak, toprağın yüzünden temizlenmesi gerekir. Bu işlem fidanın yeni kökler sürerek kolayca yerine alışmasını sağlıyacaktır.