[polatuz]

Arkadaşlar,
Sektörden birisi olarak bazı bilgiler vermek istiyorum. Naylon poşet denen şey, aslında naylon değil polietilendir. Naylon ise poliamiddir. Balık ağları naylon yani poliamiddir. Poşetler ise polietilendir. Polietilen, karbon, hidrojen ve oksijen atomlarından oluşur. Yani kanserojen olduğuna ilişkin bir veri yoktur. Sadece, geri dönüştürülen plastiklerin gıda ile temas eden ürünlerde kullanılması aslında her yerde yasaktır. Plastikler işlenirken 200 dereceye varan ısıya ve 50 bar gibi basınca maruz kalır. Yani mikrop barındırmaz.
Plastikler ekonomik olarak geri dönüştürülebilir malzemelerdir. Ancak bunun için bizlere çok görev düşüyor. Amaç plastikleri ve diğer ambalaj malzemelerini organik çöplerden ayrı olarak atmaktır. Böylece ambalaj atıkları tamamen geri kazanılabilir.
Plastikler tu kaka yapılmıştır. Ama gerçekler her zaman dış görünüşteki gibi değildir.
Forbes dergisinde Haziran 2007'de Steve Forbes'in yazısı:
San Francisco geçenlerde kağıt poşetler gibi çevreye zarar vermeden toprakta çözünemediği için büyük süpermarket ve eczanelerde standart plastik poşet kullanımını yasakladı. Ayrıca plastik poşetler güya daha fazla kirliliğe neden oluyormuş. Tüketicilerin bundan sonra mısır ya da patates nişastasından yapılmış çözünebilir olanları ya da geri kazanılmış kağıttan üretilmiş poşetler kullanılması gerekecek.
Küresel ısınma vakasında olduğu gibi duygular, bir kez daha gerçeklerin önüne geçti. Kağıt poşetlerin üretim maliyeti, plastik benzerlerinin beş katı. Üretimi dört kat, geri kazanımı ise neredeyse 100 kat fazla enerji gerektirdiği için daha fazla kirliliğe yol açıyor. Halk efsanesinin aksine kağıt poşetler, atık depolama sahalarında plastik poşetlerden daha daha hızlı çözünmüyor. Çünkü çöp sıkıştırılıyor. Bazı depolama sahalarında gayet iyi korunmuş, on yıllar öncesinden kalma gazete nüshaları görmemizin sebebi de bu. Ayrıca kağıt poşetler depolama sahalarında daha fazla yer kaplıyor. Ama siyaseten doğruluk kibri, hiç istifini bozmadan San Francisco'da hüküm sürmeye devam ediyor.