|
Çocukluğumdan beri evimizde **** odunluğumuzda kedi olduğundan, cins bir kedim de olsun diyerek özellikle van kedisi aramaya başlamıştım. İlan vermediğim kedi sitesi kalmadı, çoğu vermek isteyen de fahiş fiyatlar istediler. Endişeleri, ya satarsam, ya sokağa terkedersem idi. Sonunda, o zamanlar İstanbul'da tıp fakültesi öğrencisi olan bir genç kızımız imdadıma yetişti. Okulunun kampüsünde sağ ön patisinden araç geçmiş ve patisini hiç kullanamayan bir van kedisi bulmuş. Veterinere götürüp kırık ayağını tedavi ettirmiş.
Pilot bir tanıdığı vasıtasıyla kediyi bana taşıma kabı, en sevdiği oyuncağı ve ona aylarca yetecek kadar kuru mamayla gönderdi. Cuma 3 yıldır benimle, yaralı patisini kullanamıyor. Ve o genç kızımız arasıra mail yazıp, hala kedinin nasıl ve ne durumda oladuğunu sorar. Böylesi bir duyarlılık örneği aklıma her geldiğinde gözlerim dolar. Öte yandan mahallenin küçük çocukları yavru kedileri taşa tutar ve onlara olmadık işkenceler yapar. Kuşlara sapanla taş atarlar. Nasıl değiştireceğiz bu durumu, geçerli ve işe yarayan bir fikri olan var mı?
|