[kuru.umit]

Sevgili Sanal Gezginler,
İstanbul Devrek Hattı:Üç Günlük Vardiya’nın Güzeldere sonrası Zonguldak, 100. Yıl Atatürk Hizmet Köyü’ne gidiş ve civarı kapsıyor. Güzeldere’de Ramazangilleri bıraktıktan sonra hedef Akçakoca. Akçakoca Düzce arası 30 km. Bir ara Güzeldere’de günü geçirip, yayla yürüyüşümüzü yaptıktan sonra, Akçakoca’da Öğretmenevi’nde kalıyorduk. Burası taze balıkları ile meşhur. Ayrıca Pazar sabahı Eylül-Ekim aylarında çarşaf gibi denize girmek de bir başka güzel oluyordu. Yazın burada yer bulmak pek mümkün olmuyor. Akçakoca’ya vardıktan sonra, kavşaktan sağa dönünce yol sahilden Zonguldak’a kadar gider. Ben bu yolu daha önce hiç gitmemiştim. Alaplı-Ereğli arası çok güzel. Yol boyu durup fotoğraf aldım (1-2). Ama Güzeldere de biraz fazla oyalanınca telefonum fazlaca çalmaya başladı, “nerede kaldın” fırçaları başladı. Öyle ya en erken ben çıktım, galiba en geç ben varacağım. Zonguldak’a varmaya az kala “Günbatımı” diye bir restorantta mola verdim. Adı hoşuma gitti, herhalde buradan gün batımı güzel oluyor dedim. Eh ! Güneşte battı batacak. Bir de hemen arkadan gelen bir arkadaşı beklemem gerekiyordu. Ama aldandım, bu noktadan güneş tepenin ardından batıyor, denizin üstünden değil(3). Arkadaşla buluştuktan sonra Zonguldak’a girmeye az kala bir noktadan güneş batımı çok daha güzel izlenebilir, aklınızda ola. Gökçebey’e varınca ev sahibimiz Vedat bizi yolda karşıladı. 100. Yıl Atatürk Hizmet Köyü’ne giriş yaptık. Bu arada zifiri karanlık olunca etrafta pek bir şey gözükmüyor. Arkadaşların bir kısmıyla daha otelde buluştuk, gece koyu bir muhabbet, sıkı bir içki muhabbeti, ardından yattık. Sabahleyin saat 06:30 gibi uyandım. Dışarıda güzel bir kuş sesi. Güneş güzel yüzünü yavaş yavaş gösteriyor. Hemen giyinip malzemeleri aldım. Otel bahçesine çıktım. Aman Allahım ! bu ne güzel bir yer böyle. Yeşil hala yeşil, yer yer sararmış ağaçlar var. Etrafta kimsecikler yok (4-5).