Anıt ağaçlar isimli bir belgesel de dikkat çekici bir şeyler söylenmişti ve aklımda kalanları belki işinize yarar diyerek kendi tecrübelerimle harmanlayıp şuraya bırakayım:
Orman ağaçları, yabani hayat şartlarına adapte olmuş kendi başının çaresine bakabilen bitkilerdendir ve aşırı fark olmayan iklimlere sanırım ayak uydurabiliyolar. Yabani hayat bitkileri yabani doğada bakımsız oldukları için rüzgara kuraklığa ani hava değişimlerine kök çürümesine haşerelere
vb hastalıklara karşı savunma sistemlerini geliştirmişler, dolayısı ile
sahil üzümü de yabani koşullarda kasırgalarda hayatda kalabildiği için akdeniz sahil şeridini yadırgamayacaktır.
Mesela ben hataydan, ankara dikmen de akrabalara 10 yaşındaki bahçemdeki defne ağacımı söküp nakil ettim, defne ne kadar yarı egzotik olsada, yüksek rakımda olan ankaradaki dikmen karasal iklimini yadırgamadı. Defne nihayetinde yabani hayat bitkisidir, savunma mekanizması sağlam, sadece ağacı dikerken altına taze demlenMemiş yarım kilo çay ve 5 kilo solucan gübresi verdim, o ağaç şu an hayatda ve gayet sağlıklı, doğru dürüst sulama bile yapılmıyor.
Belgesele konuyu tekrar bağlamak icap ederse; antin kuntin genetiği ile oynanmış dayanıksız ağaçlar yerine, yabani hayatdan günümüze ulaşmış ağaçların yaygınlaştırılması öneriliyor. Çünkü binlerce yıldan sonra doğada kendi başlarının çaresine bakıp günümüze usataca ulaşmaları onların kıymetini öne sürüyor.
Sahil üzümü bence akdeniz kıyı bandında hayatda kalacaktır.