Bu arada 20-23 nisan haftasında dalyalarımızı ekmiştik. Bu yıl tüm soğanları korka korka yaylada bıraktık. Büyük kutuların içerisine cocopeat-talaş doldurup soğanları da içerisine bırakıp kapaklarına kutudaki yerlerini çizerek işaretledik. Üzerini battaniye ve kilim ile örttük, anlayacağınız kış uykusuna girerlerken bir ninnileri eksik kalmıştı. Korktuğumuz gibi olmadı, bir soğan çürümüştü sadece, bir kısmını süğmüş halde (yeşermiş-çimlenmiş-uyanmış) bulduuk ve önce onları ektik. Ancak işaretlediğimiz halde soğanların cinslerini çözemedik, çoğu birbirine karıştı, seneye file gibi bir şeyler bulmalı kış uykusuna yatırırken. Şunu da hatırlatayım; dalyaları sökünce değil ekerken bölüyoruz soğanların zarar görmemesi için, ilk ektiğimizde bolca sulayıp topraktan dallar görünüp bir karış oluncaya kadar da bir daha su vermiyoruz. Bu yıl da ekerken ocaklara 20-20 gübreden birer tutam, ikişer avuç yanmış hayvan gübresi, biraz talaş koydum. Geçen sene koyduğum perliti bu yıl uğraşmak istemediğim, leonarditi de bulamadığım için eklemedim. Dört gün önce gittiğimizde tek tük topraktan yeşilliklerin çıktığını gördük.
Kekikleri ön taraftan kaldırıyoruz bu yıl, kaç yıldır dengini tutturamadım, biçeyim, keseyim derken bir bakıyorum büyümüşler, çiçeklenmişler yine. Dolayısıyla üst taraflar kuruyor ve hoş bir görüntü ortaya çıkmıyor. Kekikleri küreklerle toprağıyla birlikte alabildiğim kadar aldım ve yan taraftaki yola döşedim. Zaten yolda, önceden aktardıklarım ile tohumdan kendiliğinden yayılmış kekikler mevcuttu.
Ben de boşlukları doldurdum. Bir önceki hafta fazla görülmeyen yoğurt çiçeklerini görüyorsunuz her tarafta. Bir haftada aceleniz neydi böyle.
