agaclar.net - View Single Post

TCM · 31-05-2019, 22:52

Yol boyu yaylanın zirvesine yakın yamaçlar farklı renklerde resimdeki gibi kekiklerle dolu. Kaç kişi bu güzelliklerin farkında bilmiyorum. Adına yaşam dediğimiz ve gittikçe zorlaştırdığımız süreç, zamanını bilemediğimiz sona doğru hızla çekiyor bizleri. Etrafımızdaki onca güzelliği göremeden, hissedemeden, bir garip nefret, şiddet ve öfkeyle ilerliyoruz biz de. Kalplere dokunabilecek fırsatları bulmak, yaratmak güzel şey..

Bize bağlı hastalardandı, sürekli kullandığı yıllardır değişmeyen ilaçlarını yazdırmaya gelirdi. Arkamdaki hediye edilen sepeti görmüş, geçen hafta kendi yaptığını getirdi, kargı ve hayıttan yapılmış pek güzel yayvanca bir sepet. Üç kişi vardı bu sepetlerden yapan, ikisi rahmetli oldu 10 yıl içinde, bu abimiz kaldı şu an. Küçük süs sepetlerinden büyük sırtta odun-sebze taşınan küfelere kadar boy boy.

Bir başka abimiz. Emekli, ayaklarından özürlü.. Sanayide küçük bir dükkanı vardı, geçenlerde yanına uğradım, baktım eciş-bücüş bir şeylerle uğraşıyor. Ortalık toz içinde, kabak kemane yapıyormuş meğer bizimki, ama kabaktan değil, kabak yerine ağaçları oyuyor, bu kadar mı güzel olur işçilik. Kabaktan yapılanların sesi bir tık daha güzel oluyormuş ve daha hesaplıymış. Bizimki yurt dışına satıyormuş tek tük, bu işi yapan beş - 10 kişiden biriymiş ülkemizde. Bu adamın böyle gariplikler yapacağını yıllar önce anlamalıydım. Belki 20 yıl önceydi, krem rengi serçesine doldurdu bizi, şehrin dışında ağaçların altına bir yere götürdü. Bagajından bir kutu çıkardı; küçük bir mangal, birkaç domates, biber, soğan, tereyağ, bir paket te soyulmuş karides. Bizim kartonla, saç kurutma makinesiyle zor yaktığımız mangalı tek kibritle yaktı, kısacık sürede öyle güzel bir şey hazırladıki, hala o tat damaklarımdadır..

İki ay kadar önce muayene esnasında nereden çıktıysa bahçedeki aşılayamadığım kestane ağacından bahsettim. Mayıs ortalarında aşılayalım abi beş dakikada dedi. Meğer Birgi – Bozdağ ın en becerikli aşıcılarındanmış. İş çıkışı aldım arabayla, Bozdağ dan aşı kalemlerini aldık, küçük çantasını aldı bizim bahçeye gittik. Ağacı altına oturdu, kalınlığı bacak kadar olan dallı budaklı ağacı zirvesinden saniyeler içinde testeresiyle kesti ve devrilmesine fırsat vermeden yere paralel omuzladığı gibi kaldırıp kenara koydu. Kalemleri çıkardı, boylarını ayarladı, ağacın kenarlarını gevşetti, yerleştirdi, aşı bandıyla sardı, macunladı, etrafını tekrar kalın kartonla sardı, içine toprak doldurdu ve tamam dedi. Yapılan iş ne kadar basit gibi görünse de ‘ustalık’ ayrı bir şey, hele yetenekle birleşirse seyretmeye doyamıyor insan..

31-05-2019, 22:52	#1263
TCM Ağaç Dostu Giriş Tarihi: 18-01-2014 Şehir: İzmir Mesajlar: 3,892	Yol boyu yaylanın zirvesine yakın yamaçlar farklı renklerde resimdeki gibi kekiklerle dolu. Kaç kişi bu güzelliklerin farkında bilmiyorum. Adına yaşam dediğimiz ve gittikçe zorlaştırdığımız süreç, zamanını bilemediğimiz sona doğru hızla çekiyor bizleri. Etrafımızdaki onca güzelliği göremeden, hissedemeden, bir garip nefret, şiddet ve öfkeyle ilerliyoruz biz de. Kalplere dokunabilecek fırsatları bulmak, yaratmak güzel şey.. Bize bağlı hastalardandı, sürekli kullandığı yıllardır değişmeyen ilaçlarını yazdırmaya gelirdi. Arkamdaki hediye edilen sepeti görmüş, geçen hafta kendi yaptığını getirdi, kargı ve hayıttan yapılmış pek güzel yayvanca bir sepet. Üç kişi vardı bu sepetlerden yapan, ikisi rahmetli oldu 10 yıl içinde, bu abimiz kaldı şu an. Küçük süs sepetlerinden büyük sırtta odun-sebze taşınan küfelere kadar boy boy. Bir başka abimiz. Emekli, ayaklarından özürlü.. Sanayide küçük bir dükkanı vardı, geçenlerde yanına uğradım, baktım eciş-bücüş bir şeylerle uğraşıyor. Ortalık toz içinde, kabak kemane yapıyormuş meğer bizimki, ama kabaktan değil, kabak yerine ağaçları oyuyor, bu kadar mı güzel olur işçilik. Kabaktan yapılanların sesi bir tık daha güzel oluyormuş ve daha hesaplıymış. Bizimki yurt dışına satıyormuş tek tük, bu işi yapan beş - 10 kişiden biriymiş ülkemizde. Bu adamın böyle gariplikler yapacağını yıllar önce anlamalıydım. Belki 20 yıl önceydi, krem rengi serçesine doldurdu bizi, şehrin dışında ağaçların altına bir yere götürdü. Bagajından bir kutu çıkardı; küçük bir mangal, birkaç domates, biber, soğan, tereyağ, bir paket te soyulmuş karides. Bizim kartonla, saç kurutma makinesiyle zor yaktığımız mangalı tek kibritle yaktı, kısacık sürede öyle güzel bir şey hazırladıki, hala o tat damaklarımdadır.. İki ay kadar önce muayene esnasında nereden çıktıysa bahçedeki aşılayamadığım kestane ağacından bahsettim. Mayıs ortalarında aşılayalım abi beş dakikada dedi. Meğer Birgi – Bozdağ ın en becerikli aşıcılarındanmış. İş çıkışı aldım arabayla, Bozdağ dan aşı kalemlerini aldık, küçük çantasını aldı bizim bahçeye gittik. Ağacı altına oturdu, kalınlığı bacak kadar olan dallı budaklı ağacı zirvesinden saniyeler içinde testeresiyle kesti ve devrilmesine fırsat vermeden yere paralel omuzladığı gibi kaldırıp kenara koydu. Kalemleri çıkardı, boylarını ayarladı, ağacın kenarlarını gevşetti, yerleştirdi, aşı bandıyla sardı, macunladı, etrafını tekrar kalın kartonla sardı, içine toprak doldurdu ve tamam dedi. Yapılan iş ne kadar basit gibi görünse de ‘ustalık’ ayrı bir şey, hele yetenekle birleşirse seyretmeye doyamıyor insan..