Bizde, televizyon günboyu açıktır, hiç kapanmaz.. Kumanda da çocuklardadır..
Ancak, bütün oyuncaklar da aynı odadadır..
Büşra büyüdü artık.. Burak, 0-3 yaş grubundan.. Gözlemlediğim şeyleri paylaşabilirim..
Mesela, Büşra 2 yaşındayken normal konuşuyordu.. 3 Yaşına gelmeden, Türk filmi seyredip, duygulanıp ağladığını biliyorum..
Burak, 17 aylık.. Ablasına göre daha geç konuşacak galiba.. Futbol seyretmeyi, teletabileri seyretmekten daha çok sevdiği kesin...
Ancak, tv'nin alternatifine mesela oyuncaklara ulaşabilen çocuk, ilgisini çekmeyen proğramı seyretmek yerine, oyun oynamayı seçiyor..
Asıl önemli olan, çocuğa seyrettiği şeyler hakkında doğru bilgiyi verebilmek..
Büşra'ya, sihir diye birşey olmadığını anlatmak için saatlerce konuştum ben.. İnandıramadığımda ise, son çare olarak dağıttığı oyuncaklarını toplaması için 5 dk. süre verdim, "ister sihir yap istersen çalış, geri döndüğümde ortalıkta bulduğum oyuncak çöpe gider" dedim ve çıktım odadan.. Döndüğümde oda toplanmıştı..
Baby Tv... Bunu tasvip etmiyorum.. Çocuk, gerçek dünyayı öğrenmeli.. Bu dünyada yaşanan gerçekleri ne kadar anlatsanız anlamayabilir.. Çizgi filmi seyrettiği ekrandan duyduğu şeylere anında inanır.. Normal tv seyredip, sorular sorsun.. Büşra'nın bana sorduğu sorular içinde beni en çok üzen soru.. Korkusu gözlerinden okunuyordu ve "Baba, Amerika bize de saldırır mı ?" dedi..
Baby TV'de pembe gözlük takılan çocuk, bu gerçeklerle karşılaştığında ne olur sizce ???
Otistik olmak... Siyah beyaz tv ile büyümüş olan bizim yaşıtlarımızın, yıllar sonra pc karşısında saatlerce kaldıktan sonra olduğu kadar değildir inanın...
Şunu da söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın.. TV karşısına geçip, gözünü ayırmadan saatlerce seyreden çocuklar da duydum.. Bu, çocuğun değil, ebeveynin suçudur...