İki haftadır yoktum, arada her şeyi olduğu gibi bırakıp çocukları alıp köye kaçırıyorum, sokak görsün biraz çocuklar niyetiyle. Hem bahar ayı geldi köyün en güzel zamanları dedim
Çiçeklerimi eşime emanet etmiştim, arada soruyordum "suluyor musun" diye "merak etme senden iyi bakıyorum" deyip lafı ağzıma tıkıyordu.
İki hafta sonra geldim ne göreyim bitkilerim can çekişiyor, bazıları bembeyaz unlu bit olmuş, bazıları sapsarı kesilmiş susuzluktan, bazılarının tomurcukları dökülmüş vs. de vs.
Üzerlerinde biriken toz toprağı saymıyorum bile. Bir yandan evi temizle, bir yandan balkonu, çiçekleri derken burası epey aksadı.
Temizledikten sonra bir iki fotoğraf çektim ama bu sefer de eşimin mö kalma bilgisayarı donup duruyor, kaç gün de onu bekledim.
Sonunda biraz rahatladım biraz dinlenip inşallah fotoğrafları eklemeyi planlıyorum.