masal mı istersiniz bu masal burda bitmedi ki anlatalım biz masalı yaşayan insanlarız bir gün masal harbi masal olacak ve bizler yerlerimizi gençlere,geleceğimize bırakacağız (tamam ben de gencim ama bir gün yaşlanacağım
) işte o zaman bir masal oluşacak ve destansı bir dünya oluşacak belki de...
ve biz belki de birer tomurcuğuz istanbulda biz amsterdam'da başkaları nepal'de diğerleri yunanistan'da daha başkaları gibi bu masal insanlığın masalı biraz da...
ama bu masalın tadını sorarsanız o kadar tatlı bir masal ki tarif edemiyorum fakat bir şarimizin şiirine benzettim tadını affınıza sığınarak paylaşmak istiyorum...;
HİKÂYE
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!
Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu,
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!
Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkıyalar basardı.
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!
Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgârları eserdi,
Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!
Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi,
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!
Cahit KÜLEBİ
Saygılar ve Sevgilerimle arkadaşlar ben daha burdayım saat 23:27 erken,