Çevrede öyle çok inşaat var ki buralar şantiyeye döndü, haliyle üzerimize sürekli toz yağıyor.
Balkon ve balkon ahalisi her daim tozla kaplı (
interstellar filmini izleyenler oradaki toz kabusunu hatırlar, durumumuz o sahnelerden hallice işte, en azından evin içine girmiyor şimdilik), mecburen kızlara düzenli olarak banyo (duruma göre bazen silme, bazen duş şeklinde) yaptırıyorum ama en fazla iki gün temiz kalabiliyorlar.
Hele balkon zemini rezalet!
Tozla kaplıyken haydi neyse, nispeten katlanılabilir bir görüntüsü var ama biraz su döküldü mü çamura dönüşüyor, temizlemek için de uzun uğraşlar gerekiyor ve ertesi gün onca temizlik hemen boşa gidiyor, aklıma mukayyet olmaya çalışıyorum
Bugün de yine mecburi banyo günümüzdü, temiz kız olmuşken Ayşecik'in (Senecio rowleyanus) bir fotoğrafını çektim
Kalabalık aile özlemi çektiğimden olsa gerek, bizdeki saksılar genelde kalabalık. Birkaç istisna dışında, öyle tek saksıda tek bitki olunca sanki yalnızlık çekecekmiş gibi geliyor.
(Bkz.: Empatinin nasıl suyu çıkarılır?)