Bugünlerde balkonumdan çıkmak istemiyorum. Bitkilerin en güzel zamanları, esneye esneye acele etmeden uyananlar, çoktan uyanıp çiçek açanlar, tomurcuğa duranlar, filiz sürenler...
Mis kokulu frezyalarım açmaya devam ediyorlar, rengarenk, sarı, beyaz, pembe, kırmızı... En çok mutlu olduğumsa, önceki sene tohumdan elde edip bu sene yavru olarak ektiğim soğanların anaç haline gelmesi ve çiçek açmaları. Daha bir sevimli bakıyorlar bana sanki saksılarından "anne anne" diye çağırıyorlar ...
Göl soğanlarımın tamamı açtı neredeyse, içinden aniden bir kurbağa "vırakk" deyip çıkıverecek gibi
Adı "göl"lü ya, göl kenarlarındaki yosunlu, sazlık alanlarda bol bulunurlar... Çağrışım yapıyor çocukluğumdaki minik, durgun suların içinden ya da arkın kenarındaki otların arasından gelen kurbağa korosunun beste ve güfteleri...
Nergisler ayrı bir alem, açmaya devam ediyorlar, aynı yapraklı bitkilerden farklı farklı çiçekleriyle ayrı birer mucizeler, üstelik bazıları mis gibi kokulu...
Orman sümbüllerim, hem zarif hem fantastik, ismindeki "orman" kelimesinden mi nedir, kuytu, yosunlu, ıslak ve yeşil bir atmosfere götürüyor zihnimi, onlara bakarken huzur dolduğumu hissediyorum.
Muscarilerim Türk çayırlarının sevimli afacanları ... İçinden bir pericik çıkıverecek gibi sürprizli, gizemli bakışlar atıveren neşeli yaramazlar...
Ya lâlelere ne demeli, asil, naif, aristokrat... Ona söze ne lâzım, koca devre ismini vermiş, kelli felli devlet adamları işi gücü bırakıp onun ardınca koşmuş, aşılamış, yarışmalar düzenlemiş, tek bitkiye insan gibi adlar konulmuş.
Daha yazayım dedim ama benim obur kızım geldi ve "öpücük verirsem çay-bal* verir misin? dedi. Bu soru nezaketen "hayır" deyin de sonucunu görün
Otoritemi sarsmamak adına "elbette kızım" diyorum.
*Çay-bal; pekmez ve su karışımından oluşan şerbete bizimkilerin verdiği isim...
Son not: Bu seferlik bitkilerimi fotoğraflarla değil de kelimelerle anlatmak istedim.