Sevgili A NOMAD, kötü komşu hikayenizi okuyunca hem üzüldüm hem de güldüm.
Ben reçellerimi fazla kaynatmam, birkaç taşım kaynadıktan sonra güneşe çıkarırım, orada rengini kokusunu ve tadını kaybetmeden birkaç gün kalır ve tam kıvama gelince yerine kaldırırım.
Yine bir tarihte yaptığım koca bir tencere kayısı reçelini kıvama gelmesi için balkona çıkarmıştım.
Aslında tam kıvamındaydı ama hadi bu gün de kalsın dedimdi.
Üst kattaki komşumun kocaman yolluğunu bütün tozlarıyla üzerine çırpacağını bilemezdim tabii
Çırptı...
Ve o reçelin yenecek durumu kalmadı, çöpe gitti.
Malesef toplumumuzda başkalarının hakkına saygı göstermek gibi bir kavram yerleşmemiş.
Söz söylemek de kâr etmiyor, sözüm ona temiz insanlar.
Mavi kelebeğiniz için ben de üzüldüm, kırılan yer uç alma gibi olmuş, şimdi yanlardan yeni dallar çıkaracak daha keyifli büyüyecektir inşallah.