|
Sevgili dostlar,
Sizlerle karşılıklı oturup bir kahve sohbeti yapmasak da; bu sayfalarda pek çok şeyi paylaştık. Bu yüzden sizlere " sevgili dostlar" diye hitap etmeyi doğru buluyorum.
Bu satırları yazabilmek için uzun zaman geçmesi gerekti. Son kez 2014 Ağustos ayında köyümüzden ve evimizden ayrılırken, bir ay sonra salça yapmak üzere döneceğimizi yazmıştım. Ama birisinin dediği gibi : "Hayat; biz geleceğe dair planlar yaparken, bize kahkahalarla gülermiş." Aynen öyle oldu. Ne yazık ki; bütün hayatı mücadele etmekle ve her türlü zorluğu yenmekle övünen ben; Eşimi yakalandığı hastalıktan kurtaramadım.
Dostumu. arkadaşımı,yoldaşımı, aşkımı, belki daha da fazlasını; geçtiğimiz Aralık ayında kaybettim...
Evimize ancak geçtiğimiz hafta bir günlüğüne dönebildim. Ve sadece 10 dakika kalabildim. Belki gelecek günlerde daha fazlasını yapabilirim. Bilmiyorum...
Bu hikayeyi burada bitirmek istemiyorum: Çünkü onun, benim yazdıklarımı ve sizin yorumlarınızı okumaktan çok keyif aldığını biliyorum. Bundan sonrası eskisi kadar keyifli olur mu? Bundan da emin değilim. Ama elimden geleni yapacağım. O da böyle isterdi...
Bu kadar zaman sonra böyle nahoş bir haberle geri döndüğüm için üzgünüm, ama sizlerin de bilmeniz gerektiğini düşündüm...
Kimbilir, belki yeni bir ev hikayesi olur?
Hoşçakalın... Sağlıkla ve sevgi ile kalın...
|