[Ağaçkakan]

Geyik muhabbetinden sanat ve heykel konusuna dönersek...
Havalar serinlese de dağıma çıksam dedim ya... İşte öyle dağımda dolaştığım günlerde, bazen yukarda, ağaçların arasında yıkılmış, bir kayanın arasına sıkışmış, ya da toprağa kısmen saplanmış bir ağaç parçası, ya da bir büyük taş görürüm. Diğerlerinden farklıdır bu ağaç ya da taş. Heybetli bir duruşu vardır. Belki heybetli değil de, sanki insan eli değmişçesine düzenlenmiş, estetize edilmiş bir görünüşü vardır.
Bunların bir kısmı benim daha önceki gezintilerimden birinde diktiğim ağaç ve taşlardır. Heykel havası vermek istediklerim yani. rüzgar halâ yıkmamış.
Diğerleri ise sanki doğanın yapıp bıraktığı sanat eserleri. Kendiliğinden ve bir raslantı sonucu ve bir kısmı da uzun yıllar içinde oluşmuş 'yapıtlar'.
O zaman düşünmeden edemem; doğadan bulduğumuz bir parçayı, çok az katkıyla, çok az değiştirerek sanat eseri kılmak mümkün mü? Sanat eserine sanat değerini veren emek midir, yoksa bakış mı, hatta insan eli hiç değmese de bir ürüne sanat eseri denebilir mi, diye. Dağdaki bir ağaç, taş, ya da atılmış bir sanayi atığı, hatta çöp; Eğer ona bakan insan gözü, onu sanatsal bir nesne olarak algılıyor ve topluma sunuyorsa, o bir sanat eseridir.
Yani bizim ona bakışımız, onu ele alışımızdır; üzerinde harcamak durumunda kaldığımız emek değil.
Sanat, sanatçının duygu ve düşücelerini dile getiriyorsa, o malzemeyi biz sanat eseri diye sunarak, yine dile getirmiş oluruz. Başarılı ya da değil, o ayrı bir tartışma konusu.
İnternette görüyoruz ki, doğadan toplanan ağaç parçalarıyla oluşturulmuş sanat siteleri var. Demek ki, ben bu düşüncemde yalnız değilim.
Sanat nedir, sorusuna bakış açımı yansıtan bir örnekti bu. Doğada raslanılan malzemelerin sanat eseri sayılabileceği konusunda olumlu düşünsem de, benim heykelde tercihim pek bu değil. Mutlaka ağacın dokusunda keskimin, bıçağımın, beynimin izleri olmalı. Ağaçtaki izlerle benim bıraktığım izler birleşmeli.