Bu akşamüstü sakarlığım epey canımı yaktı, öyle ki ellerimin titremesi yeni yeni geçti diyebilirim...
Şubat (schlumbergera russelliana) ve Ayşe (senecio rowleyanus), tek hareketimle (ve o lanet olası harekete verdiğim, sözümona savunma refleksiyle
) uçmayı ve yere çakılmayı çok hızlı şekilde öğrendiler maalesef
Gariplerim yeni yeni tomurcuklanmaya başlamışlardı, güzelim dalları kırılarak ve ezilerek telef oldu. Hasarlı bölgeleri mecburen (ve elimde olmadan ağlayarak) budadım, kuş gibi kaldılar...
Bu kazanın üstüne kendilerini toparlamaları korkarım uzun sürecek, kışı bol çiçekli geçirme beklentim de haliyle suya düşmüş oldu