Şimdi de bahçemin en nadide çiçeği, kızımız Tekila'yı tanıtacağım sizlere;
Hikayesi hazin
Bu evi boşaltan insanlar Tekila'yı bebekken almışlar. Haski (Sibirya Kurdu). 7 senenin üzerine giderken uygun şartları olduğu halde götürmemişler. ''Yeterince baktık'' demişler. Zaten diğer zamanlarda da defalarca belediye barınaklarına 10-12 ay göndermişler ve evin bazı üyeleri sürekli kötü davranmış, rencide etmiş.
Biz buraya geldiğimizde 11 gündür küskünlükten bir şey yememişti. Ev yeni boyandığı için anladım, balkondan salona bakan pencerede bir sürü pati izleri vardı. Muhtemelen oradan boş eve bakmış ve ağlamış. İlk zamanlar gözlerinden hüzün akıyordu. Hayatımda böyle hüzünlü bakış görmemiştim. Neyse ki şimdi o hüznü silebildik.
Fakat inanılmaz bir şekilde bizi ilk günden çok sevdi, biz de onu tabi ki.(Daha ziyade eşimi. O şımartan rolünü aldı, ben otorite
)
Şimdi artık bizim kızımız oldu. Çok akıllı ve çok güzel. Biz onu çooook seviyoruz.