Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi celalim01
Sayın Milla, mümkün olsa ben size tavşan ,arı ve kedi yollayabilirim ama oraya varmaları sorun işte. Tavşanlarımız yavruladı ,henüz kapalı olduğundan yuva kaç adet yavruladı bilemiyorum. Bu akşam muhabbetleri baldıza teslim ettim o bakacak. Biz olmadığımda sürekli yalnız kalıyorlardı. Baldız ev ve iş yeri yakın .Kendine ait iş yeri.
Kedi halen süt içmekte sorun yaşıyor. Şırınga ile besliyoruz yavru kediyi.Annesi zehirlenmiş ,biz geldiğimizde bahçede ölmüştü. Tavşanların sayısı da artmaya başladı. Yavruları bir yerlere vermek durumunda kalacağız. Sayı çok olunca olmuyor. Bahçeye bırakamıyoruz. Bir saat çıksalar bahçede tek bir çiçek bile bulamayız.Hepsini kıtır kıtır yerler.
Daha bize göre gençsiniz ,maşallahınız var bu azimle siz değil ama iş sizden korksun.
|
Sayın celalim01,
Adana'da yaşayan 87 yaşında bir teyzem ve gençliğimden çok samimi arkadaşlarım var. Kısmet olursa bir gün onları ziyarete geleceğim ve bir günümü mutlaka Kozan'a ayıracağım. Sizin bahçenizi görmek, bir kahve içmek, bahsettiğiniz bir park vardı orada ''bir kaç atıştırmalık kuzu çevirmek'' beni çok mutlu edecek
O zaman bütün yavruları göreceğim sizin inşallah. Uçakla değil de eşimle arabayla gelirsek sizin bahçeden bana bir kaç misafir getiririz. Ben alışkınım arabada çiçek, hayvan vs. taşımaya. Bir keresinde Silivri'den Adana'ya ve sonrasında yenide Silivri'ye yavru kaz götürmüşlüğüm var. Bilimum bitkinin yanı sıra, kaz, muhabbet, sultan, sukaplunbağası
vb. gibi bir çok arkadaşla uzun seyahatlerim oldu.
Muhabbetleri iyi yapmışsınız. Yalnız sıkılırlar, çok hareketli kuşlar çünkü. Ne kadar insan o kadar neşe onlar için.
Kediniz için çok üzüldüm ama yoğunluktan yazamadım. Bir tane de olsa yavrusunu fark edebildiğinize çok sevindim. Anne beslemesi gibi olmaz ama siz yine de elinizden geleni yapıyorsunuz. İnşallah yaşama tutunur. Biz bir keresinde yuvada üzerine oturup bacaklarına felç indiren ve sonra hasta diye yavrusunu yuvadan atan cadı bir muhabbetin bebişine bakmıştık. Anne ölüme terk ettiği için biz şırıngalarla besledik. Açık bir sepette biz nereye gidersek bizimle gelirdi. Uçamazdı ama çok maharetliydi. Etinin üzerinde tüy çıkmaya başladığında o tüylerin üstündeki (kılf diyeyim adını bilmiyorum) biz tek tek açtık ve 7,5 yıl bizimle çok mutlu bir ömür sürdü. Dilerim sizin bu bebiş kedi de böyle mutlu son olur, uzun yıllar size arkadaşlık yapar.
Vallahi genç de olsam artık iş benden korkmuyor. Ben bu işten cidden tırstım. (Bahsettiğim ev yerleştirmek. Bana angarya gibi geliyor. Hep çiçeklerimin yanında olmak istiyorum.)