Bu "Allah akıl, fikir versin" lâflarını bizlerin insanların ağızlarından duymamız ve söyleyemedikleri zaman gözlerinden okumamız çok garip gelmiyor bana artık. Gülüp geçiyorum.
Hep erkekler şikâyet eder ya kadın dırdırından, bizdeki tam tersi, konu da çiçeklerim.
Yıllarca konuştu, konuştu baktı ki işe yaramıyor o da sıkıldı. Artık balkona her gidip geldiğinde şöyle bir göz atıyor bitkilerime ve "şu çiçeğin de şöyle olmuş, susamış, yanından yeni bir dal çıkmış" vs. lerle döner oldu.
Geçenlerde biber, domates ektiğimi öğrenince de "nihayet işe yarar bir şey yapmaya karar verdin mi?" diyerek son noktayı koydu.
Bu balkonların yoğunluğu, kiri, toprağı, çamuru konusunu azıcık ucundan konuşup dertleşmiştik ya ablacım, ben hiiiiiçç canımı sıkmama kararı aldım, varsın kirli kalsın ben temizleyene kadar, varsın çok olsunlar, topraktı, saksıydı bulmakta zorlanalım. Derdimiz bu olsun, kimsenin elindekine göz dikmiyoruz, aç gözlülük edip zayıfın elindekini almak için kanlar dökmüyoruz, savaşlar çıkarmıyoruz, dünyayı kirletmiyoruz.... Keşke herkesin derdi bizimki gibi olsa dünya ne sevimli bir yer olurdu
Çoook sevgilerimle canım ablam.