[asmalıtepe]

Döndüm. Döndüm de on günlük bir ayrılık, neredeyse onlardan bir kısmını kaybettirecekmiş..

Son nefeslerinde yetiştiklerim var:

Utanıyorum bu vefasızlığımdan..

Susuzluktan, rüzgardan mağdur olanları görünce içim paralandı.

Yoldan gelir gelmez doğruca önce evdeki fidelerime, çiçeklerime koştum.

Neyse ki domates ve biberlerim çok hafiften sararmış ama boy atmışlar.

Önce çabucak, dinlenmiş sularla onları suladım.

Sonra çiçekleri alelacele suya doyurdum ama yapraklarını sermiş olanları vardı

bir kısmı toparladılar. Kekik, Erengülüm, adını hatırlayamadığım bir ikisinin durumu bir iki günde açığa çıkacaktır.

Aslan ağzı çok çabuk kendini bırakıyor zaten, ondan da korkuyorum.

Neyse, bir çoğunu da( sebze fideleri hariç) yanımıza alarak, bu gün de Asmalı'ya çıktık.

Oradaki durum da rüzgara maruz kalarak perişan olanlardan ibaret.

Üstü kapalı balkonda batı rüzgarına açıktaydılar. Biraz siper etmiştim ama yine de hırpalanmışlar.

Rokalarım, Dereotum, Sardunyalarım susuzluğa doğru yol almışlardı.

Hatta Rokalar(dört saksı) ölmek üzreydiler..

Acele acele sularını verdim güneşe bıraktım.. Ve çok üzüldüm çünki bu kış süresince o Rokalara öyle gönül bağlamış emek vermiştim ki.

Aaa bir kaç saat sonra bir de baktım ki boyunlarını kaldırmış dimdik oluvermişler. Çok vefalı bunların hepsi de.

Çok duygulandım adeta ruh halinizi, duygularınızı okuyor bunlar..

Ben şimdi, bu ayrılıktan etkilenmemiş olanlardan paylaşacağım sizlerle:

1. Acer Akçaağacım bir aydan beri Asmalıtepe salonunda güneş alan pencere önünde misafir idi. Ve çıplaktı ilk koyduğumda oraya.
Bakın ne güzel açmış yapraklarını hatta çiçeklerini..

2. Bunlar da kapı önündeki kır çiçeklerimiz..

3. Nihayet tomurcuk veren Lalelerimden ikisi

Kısa günün kÂrı..