Merhaba Laparaki, uzun zamandır çabalarınızı, tatlı yorgunluklarınız sonucu ortaya çıkan bu güzel yuvayı keyifle izliyorum. Hayalimdeki hayata yaklaşmayı başarmış olanları görmek bile mutlu ediyor beni.
Ben de Balıkesir'liyim. Babam Manyas'ın bir köyünden. Aslında İstanbul'da doğdum büyüdüm. Ancak bahçeli bir evde toprakla iç içe büyüdüm. Sonradan apartmana taşınınca kötü günler başladı. Sonra okulu kazandım ve temelli olarak Sakarya'ya taşındık ailecek.
Kötü günler son bulsa da benim toprak özlemim gittikçe artıyor. Hele ki son zamanlarda delicesine bir istek duyuyorum. Boş zamanlarımda (henüz olmayan) kocaman olan bahçeme dikeceğim ağaçları (kayın, ıhlamur, meşe, çınar hatta sekoya
), kuracağım kamelyayı, kuş havuzlarını, minik bostanımı, tavuklarımı, kedilerimi, köpeklerimi, atölyemi, ağaçlara yuva kuracak kuşları, en önemlisi toprağın ve havanın mis kokusunu, fırından çıkardığım ekmeği ve daha bir sürü şeyin hayalini kuruyorum. Hayallerden geri dönünce de içimi çok derin bir hüzün kaplıyor. Sanki hiç olmayacak gibi geliyor bir an için.
Ama yine de ümidimi kaybetmiyorum. İstanbul'un kirli siluetinden kurtulabildiysem eğer hayli hayli bir parçacık toprağa da sahip olurum bir gün.
Allah size, eşinize ve çocuklarınıza huzurlu ve mutlu yıllar nasip etsin. Topraktan aldığınız güç hiç bitmesin