|
Sen ne tatlı bir insandın.
Geçen yaz telefonuma gelen bir mesajla duydum ama inanamadım, daha doğrusu tam anlayamadım, "Belki yanlış anlamışımdır" dedim, konduramadım. Nadiren siteye girdiğim için, başlıklara göz attım hızlıca, bir şey göremedim, "O mesajı ben yanlış anlamışım" diye düşündüm.
Çok ama çok sonra tekrar girdiğimde ne yazık ki öğrendim. O zamandan bu yana, ne düşüneceğimi kestiremez halde bir müddet geçti, açıkçası bir yanım birşeyler söylemek istedi ama elim varmadı. Bu garip bir duygu, herkesin anlayacağını sanmıyorum. Bir yandan da sanki tuhaf bir mahcubiyet var üzerimde, üzüntüyle karışık bir pişmanlık. Keşke sana daha çok mesaj atsaydım, seninle daha yakın olsaydım.
Burada pek çok güzel bahçe var, ama senin bahçen bir başkaydı. Sen bir başkaydın. Hem sen ne çok şey biliyordun öyle. Üstelik ne de cömerttin bildiğini paylaşırken. O minicik lobelya fidesini incitmeden, zedelemeden bir çay kaşığı ile şaşırtmak - kimin aklına gelir böylesi hassasiyet ve adanmışlık ve tutku.
Kimin aklına gelirdi ve kim teklif ederdi "en delilere" clematis hediye etmeyi?
Keşke daha çok iletişim halinde olsaydım seninle, senin kadar ince, cömert ve altın kalpli bir insanla.
Burada eksikliğinin hissedilmesi, bunca insanın seni anması ve özlemesi, tüm bunlar değerini daha da ortaya koyuyor.
Ne tatlı bir insandın.
Allah rahmet eylesin, mekanın cennet olsun güzel insan, kabrin nurla dolsun. Seni seviyoruz.
|