Ahh ahhh o yuvarlak, caaanım aliminyum ızgaradan bizde de vardı, emektarımısss, kıymetlimisss... taa annemlerin ilk evlendikleri zamanlardan kalma, fakat o değerli ızgara geçen sene taşınırken düştü ve kırıldı. Daha önce de bir kere düşme sonucu sallantıdaydı ama kör topal idare ediyordu, fakat o gün kendisini tamamen kaybetmiştik...
Üstelik ben bunu masumca " anneee haftasonu ızgara yapalım mı? " diye hayaller kurarak sorduğum bir zamanda öğrendim, benden resmen saklıyorlardı, onu ne kadar sevdiğimi biliyorlardı
Gitti gider bir gri yuvarlak ızgara, o ince, kıvırcık tellleri, o yağ ve suyu altta toplayan, kaçamak ekmek banılan haznesi, o yaydığı güzel turuncumtırak kırmızısı...
O günden beri ızgara yapamadık, İstanbul gibi yerde pikniğe gitmek de kolay değil ve piknik dediğine yazın gidilir, ya kışlar, o soğuk, karlı kışlarda yapılan ızgaraların lezzeti artık yok...
( ağlayacağım yau, tamam abartmayayım pis boğaz gibi görünmek istemem ama evde en değer verdiğim yemek pişirme aletiydi ne yalan söyleyeyim ) Çoook özledim çok, ne zaman canım ızgara çekse burnumda tüter, evde terbiye edilmiş ızgara tadını ben dışarıda nereden bulayım, o lezzet kaybolduuu. ( Buradan ızgarayı düşüren babama da selam göndermek istiyorum
Şimdilerde fellik fellik her gittiği yerde onu arıyor ama geçmiş olaaaaaa
)
Burayı da ilk kaybolduğunda ve ara sıra nette ararştırırken keşfettim, o zamanlar yazmadım ama bugün içimi dökesim geldi sevgili ızgaraseverdaşlar, sanırım o lezzet ara ara yoklayıp, kendini özletmeyi hiç ihmal etmiyor.
Nette ilk aradığımda fotoğrafını görmüştüm, fakat stok dışı olduğunu okuduğumda bir kez daha yıkıldım ( daha doğrusu ben stok dışını okumadan önce o sevinçle anneme koşup, bulduğumu haber verip, evde kelebekler gibi sıçramayaydım iyiyidi, erken sevinç tez ayrılık getirince kelebeee sineklikle vurulmuş gibi oldum.
)
Siz siz olun, elinizdeki ızgaraların kıymetini bilin, bir kere alışıldımı kaybedince çok özleniyor keratalar.