Bugün sabah kalkınca İhvan'ın odasına gittim. Kafesi açtım. Çıplak ayaklı bir şekilde çekyata uzandım. İhvan geldi,kondu. Ayak baş parmağımla konuşmaya başladı. Ama ne laflar, ne laflar. Tabii ki kuş diliyle. Sadece çık çık i-an anlaşılıyor güç bela. Gerisi yok. Hala elimden ürküyor. Bir de önce acaip derecede ısırıyor ayağımı, sonra başlıyor. şükür benimle ilgilenmeye başladı ama bu ısıra işini ne yaparız bilmem. Isırınca hiç tepki vermiyorum ki, ürkmesin diye ama ayak tabanı ısırılınca çok acıyor. Elimi ısırınca hissetmiyorum bile.
