Adabayrakoğlu geçmiş olsun, ben de küçükken çok düşüp kanatmıştım her yerimi. Hatta annem üzülüyor diye üzülüp yaranın verdiğinden çok daha fazla acı çektiğimi hatırlıyorum. Yüzümde, dizlerimde, dirseklerimde kocaman kahverengi yara kabuklarıyla büyüdüm ben. Yüzümde derin yaralar vardı bir ara şimdi izleri belli belirsiz. Onlara bakıp gülüyorum şimdi... Şunu bisikletten düştüydüm, şunu daa, şunu ağaçtan düştüydüm şunu merdivenden.......... Üzülme olur mu?
|