Eveetttt geldik Hikayenin sonuna sayın hozat.
Her gün 5, 6, 7 sayfa beğene beğene getirdik ama inanın sonu hiç bitsin istemediğiniz tatlı bir öykü misali.
Şimdi bırakın çiçekleri, bahçeyi vs. herşeyi bir kenara öncelikle gördüğümü söyleyim sizlere;
Her ne olursan ol ''öğrenmenin yaşı yoktur'' cümlesi ile bütünleştiğinizi gördüm bir öğretmen olarak ve gıpta ile baktım. Tutkuyu, sevdayı, sevgiyi, azimi, mutluluğu, sevinci, hüzünü ve buna rağmen yılmamayı gördüm. Paylaşımı, paylaşmayı gördüm sizde ve ders çıkardım kendime...
Sürükleyici bir serüven ile başlayan öykünüz ne güzel.
"hadi sen de fal kâğıdını aç"
Kağıdı okudum şöyle bir dörtlük vardı:
Eğlenip coşacaksın,
Gülüp oynayacaksın,
Otuz güne varmadan,
Sen bir ev alacaksın.
Fala inanma falsız da kalma diye boşuna dememişler. Şans mı desem ne desem ama şu bir gerçek Allah gönlünüze göre vermiş. İsteyen herkese nasip etsin inşallah.
Birbirinden ahenkli çiçekleriniz mükemmel.
Pencere önündeki gelincik şurupları rengarenk ne kadar hoş ve leziz görünüyor.
Gelincik bebekleri çok anlamlı.
Yangın vanasına korkuluk çok yakışmış. Boyama saksı ve tepsi arajmanlarınız süper. Bahçenize eşlik eden by kurbağa, kelebek, salyangoz ve mavi gözlü kedicikler. Güzel bahçenin keyfini sürüyorlar bence.
478. nolu fotoğraf ''sedirli köşe'' muhteşem bir manzara vallahi.
Marifetli komşunuz Alettin beye selamlar. Saz yapraklarından yaptığı kuş kafesi, oyma su kabağı dekoritifi ne kadar güzel öyle.
Begonviller, japon gülleri, sardunyalar, gazanyalar, mavi çiçekli jakaranda ağacı hepsi görsel bir şölen.
Heleki o sebzeler baklasından tutun enginarına kadar. Maşallah.
Sepetteki ıhlamurların kokusu buraya kadar geldi.
Gözünü sevdiğim o kırmızı erikler hay maşallah. Tam komposto ve reçellik. Ne de güzel olur.
Peki ya koca koca narlar. Açıkcası ben çatlamayan nara nar demem. Onlar çatladıkça o kırmızı taneleri al benisi ile iştah açıyor. (her nekadar toz toprak girsede).
Şu starliçeler, en başından beri ben onlara iki isim taktım. ''kuğular'' ve ''dans eden balerinler''
çünkü çok çok güzeller.
Bahçenizdeki bambu koltuk, kuş kafesi, ahşap banklardan çiçeklik arajmanları farklı bir anlam katmış çok hoş.
Sanırım o sebzeler Şileden di. Mısır ve ay çiçekleride öyle.
Fotoğrafladığınız ahşap bir evin kapısındaki yaşlı teyze ve mahhalle bakkalı ile yaşlı amca. Hani derler ya ''bir fotograf bin sözcüğe bedeldir'' diye. O kadar çok şey ifade ediyor ki? Ah bir kaleme dökülse...
Ve elbette ''Şile'de Sonbahar'' döktürdü nağmeleri nacizane o kahverengi, kızıl yaprakları görünce;
açmasa da olur çiçekler
güneşi beklesin dursunlar kime ne,
kahveye çalan renkler
arada sarı, koyu kırmızı, kızıl,
sonbaharı sevdim ben
ilkbahardan banane...
Sevgilerle...