[pria]

Orijinal Mesaj Sahibi Adalet Yağcı

Şikayet etmeyeyim diyorum ama, inanın bazan canıma tak ediyor.

Birkaç kişiyi aradım kimi işim var dedi, kimi de ben anlamam o işten dedi, iş başa düştü anlayacağınız.

Beni düşünün artık, elim kolum yara bere içinde kaldı.

Toprak bahçenin bir ucundan gelecek, taşımak yine bana düştü, yirmi kova kadar toprak taşıdım ama ben de bittim yani.

Şu köylülere kızıyorum gerçekten, akşama kadar kahvede pinekliyorlar da gidip çalışalım üç kuruş kazanalım demiyorlar.
Neyse işte, böyle zamanlarda aklım gidip gidip geliyor
Giderek yaşlanıyorum, hal böyle olunca hevesim kırılıyor.

.

Orijinal Mesaj Sahibi SDurul

Burayı satma fikrine pek sıcak bakamadım, değişiklikler her zaman içimi acıtır. Oraya yıllarınızı vermişsiniz, ne çok anılarınız vardır ama zorlukları da siz yaşıyorsunuz. Karar vermek çok zor.

Orijinal Mesaj Sahibi YeniGine

Adalet Hanım valla hepimiz sorunlar yaşıyoruz, fakat sonuçta bizler bahçeyi, çiçek ekmeyi, dikmeyi, sulamayı, yetiştirmeyi zoruyla-külfetiyle seviyoruz, başarınca da seviniyoruz, mutlu oluyoruz. Biz bu işi seviyoruz ve hem bahçenizi gördüğüm kadarıyla, sizi de tanıdığım kadarıyla bu sevda başka bir sevda, sonradan üzülmenizi, pişman olmanızı istemem.
.

Orijinal Mesaj Sahibi Adalet Yağcı

Her bahar olduğu gibi bu baharda koşturup duruyoruz.
Acılar üst üste gelince dayanılmaz oldular, bu yüzden bahçeden forumdan uzaklaştım bir süre.

Bahçe konusunda kesin karar vermiş değilim, akşamdan tamam diyorum, sabah uyandığımda vazgeçiyorum.

Tam da senin söylediğin gibi, "Bu sevda başka sevda" bu yola baş koyduk bakalım.
Yol bizi bırakıncaya kadar devam...

Alıntıladığım satırları okurken içim burkuldu Adalet Hanım..
Siz 64 ben 61 yaşındayım..
Sizin kapınızı çalan zorluklar çok yakında benim de kapımı çalacak yakında..
Köylüler öylesine kibarlaştı ki, verdiğin parayı beğenmez ama istediği parayı versenizde iş yaptıramıyorsunuz..İte kaka çalışıyor gelenler..Bu yüzden ben çok zorunlu olmadıkça tüm fidanlık işlerimi tek başıma yapmayı yeğliyorum ama bazen yorgunluktan bittiğim oluyor..
Şimdiden soruyorum ben de bu işin sonu ne olacak, nereye kadar, diye..
Ben şahsen son nefesimi verene kadar bırakamam zeytinliğimi, fidanlarımı..nergislerimi..
Bıraksam, çok çabuk yıpranıp göçerim herhalde..Onlar benim için hayatla olan bağlarım..
Çoğu zaman eşime takılırım ''..valla ben öyle İstanbul'larda evde, hastane köşelerinde ölmek istemem..Allah izin verirse, inşallah çekmeden, sana da çektirmeden, günün birinde fidanlarımla, çiçeklerimle uğraşırken ''pat'' diye düşüp sevdiğim yerde ölmeği arzu ederim..zaten sana hemen telefon gelir, gelir, gömersin beni, mezarıma da nergislerimden ekiverirsin bol bol..en güzel olanı bu..'' diye..

İnşallah bu dileğim gerçek olur..
Gerçekten kopamayız bizler kolay kolay doğadan, topraktan..Avuçlarına toprağın çamuru bir bulaştı mı, kopmak zordur..Allah ta koparmasın..

Bakınız Adalet Hanım..Annem şimdi 90 yaşında..Tam 78 yaşına kadar şimdi sattığımız 3 dekarlık bağın tüm işlerini genelde tek başına hallediyordu..

Şimdi dizlerinden dolayı odasından 8 metre ötedeki tuvalete gidip dönmesi yarım saati bulmasına rağmen, inatla hala bahçeye çıkıp, yok aşıydı, yok budamaydı, yok çekirdek ekme işlerini bir türlü bırakamıyor..

Nisan ayında gittiğimde bana '' Adnan bana fidanlıktan budama makasını ve çepinini getirmeden gitme'' dedi..mecburen yapıyorum isteklerini..

Yine geçen yıl bir ahbabından erkenci bir incir fidanı getirtmiş ve onu küçücük bahçesinin sıkış tepiş bitkileri arasına dikmiş..Ben de sormadan söktüm götürdüm fidanlığa diktim çabucak gelişsin diye..
Bir kızdı, bir kızdı bana ''sen nasıl bana sormadan benim fidanımı sökersin'' diye..

Kısacası huylu huyundan vazgeçemiyor..sizin de öyle kolay kolay vazgeçeceğinizi sanmıyorum..

İçim burkuldu son sayfalarınızı okurken..ama maalesef hayatın acı gerçekleriyle birer birer karşılaşmaya başlıyoruz artık..

Yine de Allah sevdiğimiz insanlardan ve şeylerden koparmasın bizleri, demeden edemiyorum.

Herşeyin gönlünüzce olmasını, sağlıklı günlerinizin bol olmasını diliyorum..
Saygı ve sevgilerimle çok selam.