|
Hani derler ya, varlığı bir dert, yokluğu yara... Tabi ki benim için su. Şimdi su yok garibim çiçeklerim su su diye bağırıyorlar. Tohum atamıyorum su yok, nasıl çimlenecekler. Ara ara bina görevlisi bana bidonlara su dolduruyor, onlarla da saksıdakileri bina önündeki bitkilerimi az az sulayabiliyorum. Taşıma su ile değirmen ne kadar döner...
Bu sene ondan da pek umutlu değilim site bahçe sularını açacaklar mı? Açsalar yine bana dert, gecenin 23.00'ünde bir 5 dakika, 00.00'da yine 5 dakika, 01.00 gibi yine 5 dakika. Ondan sonra gelsin benim bahçeye ektiğim çiçeklerle birlikte en önemlisi güller... Mantar, küllenme...
Yani işte kısaca varlığı bir dert, yokluğu yara... SU SU SU....
Siteden dışarı çıkarken hep önünden geçtiğim minicik bir bahçe var. Her sene çiçek dikerlerdi, bu sene maydanoz, soğan falan dikmişler. Tabi bahçenin yanlarında da saksılarda sardunyalar, maşallah çok güzel oldular. Oraya gelince tellerin arkasından hep iç geçirerek bakar ve derim; ah keşke şu kadarcık bir toprağım olabilse idi... İnşallah başarabilir isem bir gün fotoğraflayayım keşke bu kadarcık bir toprağım olsa dediğim yeri.
|