Sokak köpekleriyle ilgili gördüklerimizin duyduklarımızın belki yarısından fazlası acı hikayelerle dolu ama emin olun aralarında güzel hikayeler de var. Biz umudumuzu kesmeyip onlar için çabaladıktan sonra Allah'ın bize bu güzel emanetleri de bize mutluluğu kat kat yaşatıyorlar.
Sene 2004 Mayıs ayında bir gün sabaha karşı köpek havlamaları ve ulumaya çalışan bir yavru sesiyle uyandım. Evin yanında ağaçlandırılmış ufak bir arazi vardı, orada da birkaç köpek. Besleyenler olurdu, biz de yukarıdan atardık ara sıra. Camdan baktığımda daha yürüyemeyen bir yavrunun saksağanlar tarafından gagalanıp durduğunu gördüm, 2-3 metre karşısındaysa ana babası olduğunu düşündüğüm büyük köpekler oturuyordu. Saksağanların her darbesinde gariban yavru bağırıyordu acı acı, tüm patileri saksağanların keskin gagalarının yaptığı yaralarla dolmuş kan damlaları aşağı akıyordu. Büyük köpeklerse seyrediyordu tuhaf tuhaf. O an bu manzara karşısında kan beynime sıçradı ve apar topar aşağıya koştum. Büyük köpeklerin sadece 2 tane değil aslında geride yatan 8-10 köpek olduğunu gördüm ama hiç korkmadım, yavruyu kurtarmak için aralarına daldım, saksağanlardan daha çok gözüm dönmüştü sanırım
Yavruyu eve getirdim patilerini silip sakinleştirdim, oradan da veterinere götürdüm. Amacım bir iki hafta bakıp kendine getirmekti ama sevgisiyle bizi öylesine sardı, hiç köpeği olmamış bizlerin yaptığı hataları öylesine güzel karşıladı ki ailemizin gerçek bir üyesi oldu.
Yani sevgili dostlar, bizler sokaktaki dostlarımızı bırakmadıkça onlar da bizi bırakmamak için tüm güçleriyle savaşacaklardır...