|
Bak sevgili YeniGine, olaya bozuk atan sadece ben değilmişim.
Senden yüz bulmuş o komşun, dersini de ver ki tekrarlamasın.
Sana mini bir olayımı anlatayım.
Her sene nisan ayında sardunya saksılarımı boşaltır, kök temizliği, ayrımı yapar, dezenfekte ettiğim saksılara taze toprak ilave ederek yeniden bitkiyi dikerim.
Bu arada kırılan dalları veya ayırdığım kökleri de ayrı ayrı saksılara dikerim ki isteyen eşe dosta vereyim.
Ana saksıya da bitkiyi dikerken güzel bir form vermeye de özen gösteririm. Bu durumda haberim olmadan kırılan bir dalı bile anlamak çok kolay olur benim için.
Saksılarımı temizledim, balkona sıraladım, karşılarındaki salıncağa da oturup, zevkle keyifle seyretmeye başladım.
Dile kolay 19 tane koskocaman 506-508 lik saksılar. O sırada bir komşu geldi, buyur ettim.
" Gel gel, balkon toprak içinde ama diğer salıncağa geç ben sana hemen şuradan bir nescafe hazırlayayım" dedim.
Çiçekleri inceledi, şu çok koyu siyahi sardunyadan bir dal versene bana dedi. Baktım ki ayırdığım saksılar içinde ondan hiç yok.
" Ondan hiç ayırmamışım ama bak hemen hemen hepsinden ayrılmış saksılar var, onlardan al istersen. İlerde ondan da ayırırsam sana veririm dedim.
Biraz oturup kahvelerimizi içtik sonra ben balkondaki toprakları süpürmek, balkonu yıkamak için kalkınca ben sana yardım edeyim diyerek hortumu elimden aldı.
Ben süpürdüm o yıkadı. Sonra ben kahve fincanlarını mutfağa götürüp geldiğimde elinde koyu sardunyadan (istediği çeşitten) bir dal gördüm.
" Güler galiba süpürürken bu dalı kırmışsın" diye bana uzattı.
Ne iş se, kırılan dal da balkondan aşağı sarkan bölümden koparılmış, balkona doğru olan bir dal değil ki kopsun. Yani boşluğa doğru inen bir daldan kopmuş ki süpürmeyle yıkamayla hiç alası yok.
Ben aptalım ya... anlamam ya..., hemen aptallığa yatıp, " ayyy öyle mi, ver onu o zaman hemen yanına daldırayım da orada köklensin" diyerek elinden alıp toprağa soktum.
|