|
Gerçekten inanamadım, ilk fotolara baktığımda böyle olabileceğini tahmin etmemiştim. Yaptığınız şey gerçekten takdir değer. Tebrik ediyorum.
Üzüldüğüm şey ise, sizin gibi bilinçli insanların çok az olması. Özellikle köylerde yaşayan insanlar, her yıl bir yerleri tamir ettirmek yerine o evi tamamen yıktırıp yerine betonarme yapılar yapıyorlar ve bu geçekten çok üzücü.
Benim dğup büyüdüğüm mahalle de kısmen doğal taş, kısmen keriçten oluşmuş evlerden oluşuyordu ve neredeyse hiçbirisi kalmadı. Hepsi yıkılıp tamirat adı altında betonlaşırıldı.
Hele mahallenin girişinde Nazmiye Halamızın evi vardı ki, kendisi öldükten sonra kızına kalmış, o da satmış başkasına, alan kişiler de o güzelimevi yıkıp yerine dümdüz beton yığınını diktiler. Osa bizim mahallenn tam girişinde benim sokağımın simgesiydi o ev. İki katlı bir ev düşünün, alt tarafı taş, üst tarafı ahşap. Dışarıya doğru çıkan cumbalarda pencereler balkon vazifesi görüyor. Ahşap kafesli pencereler ve Nazmiye Hala ölelikaç sene olmuştu ve ben o pencereye her bakışımda onun oradan bakan maviş gözlerini, başını kundakladığı bembeyaz tülbentini ve hoşgeldin diye titreyen otoriter ama sevecen sesini duyardım. Gözlerim yaşardı bakın şimdi. Sonra içeri girip elini öper sarılırdım, taş merdivenin önünde karşılardı beni ayağına takunyalarını giyerek. Sarıırken o zeytinyağlı sabun kokusunu her daim hissederdiniz. O evin yıkılıp ta yerine dmdüz bir beton çıkıdığını görünce nasıl içim yandı anlatmam. Hem de 30bin TL ye satmışlar. İnanamıyorum. Mahallede binalarını betonlaştırmış diğer zatlar da memnun,neymiş efendim bir ngın olsa Nazmiye Halanın evinin cumba çıkıntısından itfaiye girmezmiş içeriye.
Ne o taş ahşap evler kaldı, ne de defalarca düşüp dizlerimi paraladığım doğal taştan sokaklar. Çok özledim çocukluğumu çook. Bu duyguları tekrar hatırlattınız bana ve sizin adınıza gerçekten çok sevindim. Çok tebrik ediyorum gerçekten. Mutlulukla, sağlıkla, sevdiklerinizle çook güzel günler geçirin içinde evinizin. Hayırlı, uğurlu olsun.
|