sayın gurcan keskin bu yazı ilede siz ayniyle hayallerimi tasvir ettiniz.. Az çok bunları yaşadığımız, sediri, emaye caydanligi, tavuklari, ahşap kapısı, evin önünde küçücük bir bostani, herseyden öte içindeki alınan her nefesteki mutluluk ve huzuru hissettiğimiz bir köyümüz vardı, bizi oraya bağlayan büyüklerimiz vardı.. Ama onları bir bir kaybedince insan anavatanindan kopmuş gibi hissediyor. Her daim gidebilecegim düşüncesi ve sanki kapıların her daim açık olduğunu bilmek insana ne büyük bir güven veriyormuş..
Allah ağız tadıyla huzur ve mutlulukla oturmayı nasip etsin size ve ailenize..
Yok yok bu sayfa bana hem iyi geliyor, hem de gelmiyor
