Çelikle ilgili bir meraka kapıldım.Menekşeler çok hassas , sanki ortamla paralel oluyor davranışları.Neme, ısıya,güneşin durumuna hatta odadan odaya geçişlerde bile tepkileri hemen gözleniyor.
Bunu gözlemleyerek bir sonuca vardım.
Çeliklerden bir kısmını suda denemiştim.Kök atmaları mesela bir ayı buluyor diyelim.Gözlemle mantık yürüttüm, köklü çeliği toprağa aldığımda hadi bakalım , kökü var artık,1 haftada kök toprağa yerleşir sonrada yavru verir 15 güne dedim.
Ama hiç böyle olmadı.
Sudan çıkan köklü çelik sanki yeniden kök atacak, yeniden uyum sağlayacak gibi davranıp 2 ayı geçkin toprakta uyudu.
Topraktan çıkarıp baktığımda sadece kökler büyümüş yayılmıştı.
Daha yeni yavru olmaya başlayanlarda vardı.
Şimdi soruyorum bu bitki ortama bu kadar bağımlı ve duyarlıysa suda köklendirmek alışması vesaire..Sonra al toprağa yine alışması vesaire..
Direkt toprağamı dikmemiz mantıklı?
Suda geçen köklendirme süreci sadece zaman kaybı ve yaprağın yaşlanmasına mı sebep olur?
Çünkü ben artık toprağa dikip yavru bekler olmuşum farkında olmadan
